Zondaars op een terras

Hoor toe, hemel, geef gehoor, aarde,
nu wolken als schapen langs ons razen
en de wereld in haar draai gevangen lijkt.
Als de grijze man, op breekbaar fruitkistje,
de zonden in woorden weet te vangen,
en terrasstoel na terrasstoel
met rugleuning zijn kant gedraaid op ziet.

Een rund herkent zijn meester,
een ezel kent zijn voederbak,
maar de mensheid mist elk inzicht,
elk inzicht in zijn eigen falen.
De mensheid is zijn eigen paden,
met het zicht op snelweg, autoweg,
breed, diep, lang en onvermijdelijk
uit het hoofd verloren.

En de grijsaard spreekt,
tot de ruggen van de zondaars
van vuur,
en hoe zij die zich rijk hebben geprijsd
hun schatten tot kaf zullen zien vergaan.

Biografie van deze schrijver

grijsaard schatten kaf

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 6 stemmen 181