Netgedichten

netgedicht (nr. 33.690):

De verliezers

Na vele jaren te hebben gestreden
voor ons recht om altijd bang te zijn voor ontslag
ons recht op een sterk vervuilde leefomgeving
voor het recht op stijgende energieprijzen, minder diersoorten
ontbossing, duurder wordende gezondheidszorg
voor het recht op langere files, meer asfalt
stijgende huizenprijzen, vreemdelingenhaat
ons recht op angst voor terreur en criminaliteit
ons recht op steeds banalere tv-programma’s, desinformatie
nog dommere hoofden die ons vertellen wat we van iets moeten vinden

na al die jaren strijd
voor het recht op stervende zeeën en oceanen
lekkende kerncentrales, politici die de taal van het volk spreken
het recht op een tegenvallend pensioen, langer doorwerken
het recht op afbraak van voorzieningen in naam van de vooruitgang
recht op overgewicht en hulp bij zelfdoding
en vooral het recht om van de wieg tot het graf
te worden voorgelogen over letterlijk alles en
het recht om dagelijks te horen dat we ons géén illusies moeten maken

na al die jaren van aanhoudende strijd
had ik mijzelf willen hervinden
in de ontheemde de uitgemergelde in zijn vluchtelingenkamp
de moeder met het dode kind in haar armen
de vechtenden om een hand vol voedsel
gezichten die met vliegen bedekt zijn
stervenden, creperenden, machtelozen
en woedende menigten: zonder enig pantser van hoop
de dood tegemoet lopend met blote handen
tanks bestrijdend oprukkend naar paleizen
met gescheurde kleding kogelregens tegemoet

maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen
dat ik er zelfs niet wakker van lig
al weet je nooit hoe lang dat nog duurt.