Na de dood is er zwijgen
de tijd baart de dood in een
schemering van eenzame letters
en staart als een vrucht langs me heen
weliswaar met gesloten ogen
ik ken geen limiet
wanneer de warmte me droogt
van het zweet dat de nacht in me braakte
en ik angstig me toiletteer in de uithoek
van de kleinste kamer
het kompas kent geen noorden meer
Geplaatst in de categorie: afscheid