een dichterlijk teken
geen enkel wijsje
blijft in de boom hangen
wanneer wind aan het gebladerte rukt
verzamelde ik zachtjes
en viel geluidloos neer
in jouw gedicht
vanaf de hoogste takken
omlaag
naar de vlakke lijn
waarop een meeuw rustte
nog lichter dan het onvergankelijk
verlangen
waarin je mij
baadde
gevolgd door klokgelui
en het refrein van het water
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 25 juli 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Ergens wacht de kleine vogel die de klanken vindt.
Teer en mooi gedicht Kerima.
Erg gepolijst en kan sommigen aanspreken maar mij minder.