De bloemknop ontvouwt zich

Het gedicht ontvouwt zich
als een bloemknop in een zee
van duizenden bloemen

waar in kleuren, tinten en tonen
de woorden wonen die ontleend zijn
aan het oog van de menselijke ziel

Zij spiegelen zich aan
het eeuwig licht
en zo verbindt de mens zich
aan zijn lot

ontvouwt het zijn plot
en ontdekt zijn ware aard

Het gewicht aan waarde
torst men mee en weegt
evenredig zwaar aan zijn
menselijk karakter,
evenredig ruig aan zijn
menselijke geest

Hij hervindt zijn evenwicht
na een forse strijd,
na een koene daad of
een verzoening na
een innerlijk verraad

Dan gloort aan de geestelijke
horizon de dageraad

We dragen dan niet alleen
onszelf, maar in wezen
de gehele Aard(e)

Biografie van deze schrijver

ziel ontplooiïng schepping

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 104