Netgedichten

netgedicht (nr. 34.016):

Herinneren

Ik hou vast
en herinner me de zwarte gaten
die nog voor het duister kwamen
en al het andere opzogen,
nog voor ik klaar was.

Ik hou vast
en droom van vlagen,
stukjes leven in een grijze foto gevangen
en uiteindelijk in vlammen opgegaan.
Ik heb het niet geweten.

Ik hou vast
aan kleine geluidjes die bekend zijn,
stukjes blad, zoals een herfst die ik niet duiden kan.
Ik hou vast.

Mijn vinger nat en glad
en daarmee al mijn herinneringen
als water langs mijn hand gegleden.
Gisteren nog ergens in het duister,
maar mijn leven, in al haar essentie,
als aangereden wild verdwenen,
langs de kant van de weg.