diepe weemoed
verraad mij niet
zwevende kleine stemmen
blijf zacht in het najaar
het water en de dagen voorbij
licht
als verwachting
of een groet in ieder oor
zing boven zij die rouwen
samengedrukt worden door een doornen heg
wanneer de leegte over hen ademt
eens stil, vol en vrij
wacht boven het gewelf van de wind
de halmen die beven en op hun knieën vallen
omdat niets meer overblijft, vreemd
aan alles
en aan het landschap, in het zuiden bedekt
vertel over stromen, vertel
over stormen, vlieg rondom
maar verraad mij niet
wanneer ik te lang in woorden
blijf hangen
en al gestorven
tussen jullie lijfjes wieg
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 2 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Laat woorden als een warme deken mijn hart omringen.
Zo heel mooi dit schrijven Kerima!