Netgedichten

netgedicht (nr. 34.033):

Waar het hart vol van is

Mijn hart is vol van
onuitgesproken woorden
toch verzamelen ze moed
om tot uitspraak te komen
de mooiste van hen allemaal
doorbreekt de stilte
spreekt mij met haar
roepnaam aan

zeg dichter
ik zit in je hart gevangen
voel je leegte en kou
ben met je begaan maar
je mond loopt niet meer
van mij over

je kunt niet zonder mij
schrijf en spreek zo
dat we elkaar weer verstaan
laat het hoge woord
er maar uit dromen
stop met het gevecht
tegen je verlangen
het maakt je lichter

echt het mooiste wat ooit
aan jou is gegeven
ben ik de liefde die in je zit
maar verberg me niet zo diep
laat me er uit laat me leven
ik wil ook over de tong gaan.