De naakte kluizenaar

Schroeivlekken in zijn gedachten
onomwonden weerzinwekkend
tot groot verdriet van
Zijn-Moeder-in-de-Spiegel

Aan weerskanten bouwt hij een muur
van takken en bladeren,
takken en bladeren,
tot ver uit het zicht

Het zonlicht van zijn tong
sprak duizend talen
en duurde voort,
totdat zijn geest getekend werd,
totdat zijn geest geketend werd

's Nachts loopt hij
de route van zijn verleden
Als de stilte hem overvalt,
het water niet meer kabbelt,
rust hij uit tot aan de storm

Nooit eerder heeft hij
de naakte kluizenaar gezien
Wetend dat dit zijn laatste
ogenblik is,
zal hij hem weren,
de muur beheren,
tot deze in puin ligt

Biografie van deze schrijver

geweten confrontatie verlossing

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 178