Faustiaanse Opera
Veel te bang om weg te rennen
veel te klein te blijven staan
in een huis dat niet van hem was
maar van onbegrepen liefde
Liever hield hij hier zijn mottengang
in nissen tussen steen
en bedekte hij zijn potten
om een schande te vergeten
leefde hij het eerstgenoemde
in vanzelfsprekend weten
ook al was dat nu verborgen
en van engelen ontdaan
Want hij kon het niet en mocht het niet
hij vroor in hun bestaan
bij het horen van het orgelspel
als vingers zachtjes gleden
over teksten die bejubeld werden
maar er niet toe deden
voor diegene die te klein was
en soms anders wilde gaan
Hij was noch God - noch wichelaar
maar slechts een muis die aangedaan
zijn leven rondsleet in een kerk
om zijn naam er aan te geven
veel te bang om weg te rennen
als zij alles zouden weten
veel te klein in zijn gedaante
om voor liefde door te gaan
Het is aan U hier niet te slapen
tussen omgevallen stenen
maar te waken voor datgene
wat U wakker houdt
in U !
Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com
Schrijver: jan haak, 8 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: religie