Netgedichten

netgedicht (nr. 34.326):

Tentoongesteld: gigantische graseter

Graseter,
groot en ogenschijnlijk
meedogenloos,
hongerde zichzelf
tot winterstop.
Yvon kon hem niet helpen,
noch bevragen
in niet te misverstane
en suggestieve zinnen,
krommer nog dan boeren
die vrouwen zoeken.

Zijn slurf in het gras gedrukt,
tot velden duinen werden.
Zijn poten in de diepe klei gedrukt.
Zijn tanden aan het werk gezet,
bij het bergen van een stalen huis
dat ondanks storm en ijzige koude
toch behouden bleef.

De vaart ging uit zijn gang.
Zo toont ons de geschiedenis.
Want waar hij berg en vlakte ooit beheerste,
rusten nu zijn resten slechts.
Als museumstuk
aan elkaar gebonden
en tegen dinosauriër afgezet.