inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.414):

Aansporing

Duif, sla je wieken nogmaals uit, vlieg naar de bomen
van satijn en laat de wespen met hun giftige angels
maar met rust. Heel je hart met balsemkruid en tover-
feeën. Ook als tientallen wespen in je keel vliegen.
De hut van de tedere elven is in aantocht. Ware engelen
strooien met korreltjes van goud. Maak van je ogen de
helderste beken op aarde. Het frisse blauw spoelt door
je aderen. In dromenland val jij niet op. Ten oorlog!
Vredesduif. Ga heel lang de liefde bedrijven, geheel
onaangekondigd, ordinair, pijnlijk erudiet, pias.

De blonde, geheel naakte nimf snelt voorbij, terwijl
ik als een gekooid dier het liefste op en neer ga in

mind your own business zei ik in een populaire taal
maar ik bedoelde te zeggen vla te am ne sla doe la
oftewel laat mij een vreemdeling blijven temidden van

gesloten orakels met achterbakse, egoïstische manieren.

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: individu

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 137

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)