Netgedichten

netgedicht (nr. 34.481):

Andøy en Noorse nostalgie

misschien laat je hier
een roos zweven

zeg je niets meer
over wat verdwenen is

of nog net zichtbaar
tussen een zwartgedreven hartslag
van de heuvel

en het oude landijs
dat nabij het zandstrand bedoeld was
om leven te omhelzen

bespeeld te worden door het licht
en het zomaar verder gaan
van windgolven

op waar ze vallen wilden, nog even
of veel langer

dan de oude kleuren, haast vergaan
door het tasten aan de aarde
en lagen roest

waar het uitzicht naar toekomst
vergane glorie achterliet

er geen geruis meer was
of een siddering door ’t geoogste
land

misschien plant je hier
een roos, nog voor vergetelheid
het verlies aanvaardt

- tijd herinnert zich
tot tijd, genoeg

wellicht -

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 26 augustus 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: landschap

Andøy en Noorse nost

4.0 met 9 stemmen

423

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: gerardo
Datum:: 27 augustus 2010; zo voelbaar mooi

Naam:: astridv
Datum:: 27 augustus 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Een gedicht als een roos... zwevend op windgolven,dansend door ruimte en tijd.

Naam:: amanda malinka
Datum:: 26 augustus 2010
Email:: amandamalinkalycos.com; misschien ooit...

Naam:: julius dreyfsandt zu schlamm
Datum:: 26 augustus 2010; prachtig woordenpalet weer

Naam:: Rudolf
Datum:: 26 augustus 2010; Prachtig met een juweel van een laatste stofe.

Naam:: Manuel Van den Fonteyne
Datum:: 26 augustus 2010
Email:: drebddronefishmsn.com; Prachtig gedicht kerima, als een siddering die gefluisterd moet worden, want het is zo weer voorbij. Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending: