De dauwoedemen leven
het strakke blauw van de hemel
trekt sporen over het vlakke land
de dauwoedemen ademen
hun vrijheid om tenslotte
te verdwijnen in het niets
ik ken geen bergen die hoger zijn
luchtkastanjes nog niet gerijpt
in hun stekelige huis vallen te vroeg
blijven ongeraapt kleven
en leiden de herfst
naar weer een ongerept seizoen
het genieten van die kleine klankkastjes
die niet willen weten van het grauw, het grauw
dat als staar het licht verdrukt
in het frêle zonderlinge leven
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
Mooi sfeerbeeld, Elze.
Beeldend mooi gedicht Elze.