Corneille
Jarenlang vond ik het een geruststellend idee
dat jij als een laatste Mohikaan
je kleurrijke schilderijën maakte
in je Parijse atelier.
Ik zag je vruchten her en der verschijnen
op de meest vreemdsoortige artikelen,
ik vond je de laatste levende van de oude
meesters die nog schilderden met hun ziel.
Soms als ik depressief ronddoolde en opeens
een werk van jou aanschouwde, brak de hemel
open in mijn verduisterde hart.
Die scherpe, vrolijke kleuren, die zal ik missen,
ik bedoel, dat er nooit meer iets nieuws komt
en jou ook natuurlijk, oude levensgenieter.
Ik vind Karel Appel en soortgelijke verfspuiters
maar ordinaire prutsers vergeleken met jouw parels.
Ik vind je naam even liefelijk als je achtergelaten
werk, wat voorzeker met de minuut in waarde stijgt!
Geef je hemelse banknummer maar even door, kun je lachen!
Geplaatst in de categorie: schilderkunst