Schepen vergaan....
"Schepen vergaan maar... niet jij..."
zegt zij, vragend, dwingend, vastklampend.. aan mijn zij.
Ze droomde dat ik haar liet gaan
haar redde... en mijzelf liet vergaan....
Angstige jonge ogen kijken mij aan..
dwingend..., mam, ga niet bij mij vandaan.
Ik hou haar stevig vast
een vermoeide en een zo jonge geest, zij, nog zo enthousiast.
Ik zie, het -verlies- kan zij nog niet aan
en smeek God, laat mij nog iets langer bestaan.
Geplaatst in de categorie: afscheid