Netgedichten

netgedicht (nr. 34.730):

Waar blijft de conducteur?

Wat mensen zoal bezighoudt
aan tijd kauwen op een dag
denkt zich aan me voorbij
vermeit me in stille triomf.

Zo iets al een bedoeling had
zijn zij het niet geweest.
Zo iemand nog idealen schept
zullen zij het niet worden.

Dus reizen zij volvet verder
laait naijver in ijdel bloed
happen muilen in het slijk
hongerig van steedse nood.

Ellende brandt de kaken
harten splijten restjes liefde.
Treinen vol bestemmingen
sporen zich eindeloos dood.

Geen tel is zonder wanhoop
geen dag nog de moeite waard.