inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.801):

Ontheemd

Al het mij dierbare
sterft ieder moment
steeds zie ik het gaan
en laat het mij alleen
in een onthutsend nu
dat ik moe ben te zijn.

Alles leeft telkens weer
in een voortdurende golf
slaat het tegen klippen
hemelbestormend driest
een toekomst tegemoet
die onvervulbaar blijkt.

Ik vergeet mezelf te zijn
te rusten in het weten
dat alle tijden omvat
zonder uitweg verlost
van zoveel aards streven
en nood breekt in de dood.


Zie ook: http://notnajja.bravehost.com/

Schrijver: Anton van Amerongen, 12 september 2010


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 329

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
mobar
Datum:
12 september 2010
Email:
mobarupcmail.nl
Zeer sterk verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)