Netgedichten

netgedicht (nr. 34.828):

gedicht met een knipoog

*)

strenge voordeuren

het is koud tussen de huizen, de stegen ademen
slechts hier en daar een warme bloem

voet na voet bedelt mijn bus wat smartengeld
verzameld voor een hoger doel, vergaard uit losse hoeken
en een zak vol stof

deuren zwijgen tot stilte leeft
een snelle blik vergeeft en mijn voorzichtig vragen
laat
wat ogen bloeien tot een lach
het mag

totdat de deur weer sluit nog wel wat warmte weten
want voor mijn pas is uitgemeten zwijgt
er weer die dode blik

het trappenhuis verguist de zon
tot het bedenkelijke grijs van schaduw, die niet weten kon
waarom ik

met mijn knieën knik

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi, 13 september 2010

acm.visser

quicknet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

leven

3.6 met 7 stemmen

194

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Astridv
Datum:: 15 september 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Herkenbare gevoelens zo mooi onder woorden gebracht, een prachtig schrijven.

Naam:: Coby Poelman
Datum:: 14 september 2010
Email:: cobytjeertlive.nl; Heel leuk en herkenbaar beschreven wat het met je doet als je collecteert. Mooi dat je aan dit onderwerp een gedicht wijdt!

Naam:: Quicksilver
Datum:: 13 september 2010
Email:: dvdvthhotmail.com; Dit gedicht verdient echt een dikke 10! Mensen die collecteren aan de deuren voor de sector Hartstichting krijgen mijn respect! Waar ik graag mijn steentje aan bijdraag.

Geef je reactie op deze inzending: