Aan Rika, Jacoba en Betsy
Zoals ik ooit beminde,
zo minde slechts Piet Paaltjens ooit.
Zijn stenen harten, mijn houten harten.
Zijn grieven, mijn huilen.
En had ik al mijn vrienden vroeg verloren,
dan was ik zonder liefde ook
al bij het breken van de dag,
met morgendamp en herfstdraad,
zo zeker ook als druppels op het gras,
tot sterven veroordeeld.
Zo moedeloos,
zo troosteloos,
zo inherent en onweerlegbaar reddeloos
was er op aarde nooit een.
Met brievenhoofd
en boekenlegger
naast mijn zorgen in de kast gelegd,
ben ik als defecte e-reader
en zwijg ik,
Zoals er op aarde nooit een zweeg.
Zie ook: http://v-rijswijk.hyves.nl
Schrijver: Roel van Rijswijk, 15 september 2010
Geplaatst in de categorie: literatuur