Netgedichten

netgedicht (nr. 34.987):

-Zijn eigen lied-

Gretig, golft het zijn lichaam in
zonder einde, zonder begin.
Iedere schreeuw om hulp wordt verdooft.
Alle hoop verloren waar hij ooit in heeft gelooft
alles verloren waar hij ooit voor heeft geleefd.
Zijn tong verslapt, zijn hand beeft.
Proostend, op een oneindig feest
wat eens was en vast..ooit..is geweest.

Allen kijken hem aan
laten hem los, laten hem gaan..
al wankelend over een rechte Lindelaan.
Hoofdschuddend, horen zij aan
zijn onbezonnen, eigen, lied
want
zoals zij zingen...lukt hem niet...
.....-alleen-.....

Verlaten, uit het niets, liep hij weer heen
waaruit en waarin, hij vervolgens, opnieuw verdween
....-alleen-......

Schrijver: Nicoline, 22 september 2010

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: drank

Zijn eigen lied

3.0 met 7 stemmen

511

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: lijda
Datum:: 16 november 2010
Email:: lijdazielemangmail.com; zo triest de verslaving, je hebt de onmacht knap verwoord.

Naam:: Astridv
Datum:: 26 september 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Zoals zij zingen lukt hem niet alleen, want eenzaamheid zingt een ander lied, heel rakend verwoord!

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 24 september 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; Samen met de fles, maar toch alleen, de leegte pakkend neergezet!

Naam:: Maria Voerman
Datum:: 23 september 2010
Email:: l.voerman1home.nl; Een mooi triest gedicht. Prachtig neergezet!

Naam:: pelgrim
Datum:: 23 september 2010; mooi, de eenzaamheid en wanhoop beschreven van een mens verloren in verslaving......

Geef je reactie op deze inzending: