dat ik gewoon mens ben
misschien wordt de dag
langzaam warm
vandaag
en mag ik
in zijn navel wonen
wanneer bloemen uit het veld
het landschap volladen met bestemming
en een open gelaat
soms ben ik dichtbij, sluit stilte
in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag
langs wind en oude vragen
tijdloos, zoals het begin
vanzelf op huid, met dichte
ogen
misschien zeg je wat teders
hier
nu we zijn ontwaakt
is er een gedicht
dat je schrijven moet
waarin je hunkering
oprecht
in mij gelooft
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 23 september 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Wat is dit weer mooi.....
teder stil en maakbaar zacht
zoals in klanken van woorden
die de dichter tot leven bracht
Ik hoop dat jij dat ook mocht voelen.