voorbestemd

de weg beweegt, kruist
bomen aan, kruinen die in mist
blijven hangen

zich nooit voltooid hebben
en nu
bladerloos zijn

misschien waren we vrienden
langzaam
in een wandeling door herfst

in het oude, vertrouwd zoals de ochtend
die nesten bouwt
op schouders van het ronde zwijgen

verstaanbaar en gehuld
in handen

ook al boog de vijver zich bleek
rond mijn lichaam, schuifelden banken
de zon omlaag

wij bewogen, hielden ons vast
aan weerszijden van de weg, stilte als vergeten vruchten

misschien vertelt het oude iets nieuws
wanneer een vogel tegen het blauwe
dit gedicht zal openen

met daarachter, huiswaarts
een roepende, hoorbare gloed

Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=XYQBO5Nx9L0

Schrijver: kerima ellouise, 27 september 2010

miemakehotmail.com

voorbestemd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 16 stemmen 267