Beminde mij zo innig
als een luipaard
zo wellustig
krabde je de oude
wond weer open
striemde rug
met lange halen
liet in je wulpse spel
mijn bloed weglopen
het ging je niet te snel
je dorst was buitenzinnig
je beminde mij zo innig
en wat tikkeltjes te fel
hebben toch het eindpunt
nog gevonden dropen toen
gebroken af alleen je staart
zwiept nog heel opgewonden
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 29 september 2010
Geplaatst in de categorie: liefde