Wiegend in de oktoberwind

De wind heeft warme gedachten
in je haren gesponnen

En hangt een nevel
aan rood gebladerte

Vallend van tak tot tak
op de aarde,
in het nat
van een bloeiend najaar

De eerste grijze haar als
een teken
van de tand des tijds

Geronnen in
smalle wateren,
van fluisterend tot
tierend

We vieren de herfst
met wervelende melancholie

als spinrag aan één geregen
wiegend in de oktoberwind

tot aan de weelderige
bloesems van een beloftevolle
nieuwe lente

Biografie van deze schrijver

wind oktober wiegend

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 280