inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.460):

Antonie K

Levenslust, een evolutionair program verandert in jouw
geest door storm in ‘n mentale stoornis waarin drempels
tussen leven en dood vergaan, ‘n zwarte leegte ontstaat
waarin je jezelf verliest en dodelijke angsten uitstaat.

Je wordt depressief en suïcidaal wat niet automatisch
dood-wensen inhoudt, maar zoeken naar vluchtwegen,
uit het lijden dat je scheidt van een normaal leven.

Bij verdriet door verlies van naasten gaan we niet gelijk
de hand aan onszelf slaan; suïcide heeft een diepere
technischer oorzaak, een mentale anomalie.

Diegeen die je daad egoïstisch vindt omdat je familie
achterlaat met verdriet en schuldgevoel moet bedenken
dat hij iemand die ‘n been heeft gebroken niet kwalijk
neemt dat hij geen marathon kan lopen.

Ik verplaats me in jouw gemoed door dodelijke moeheid
te verbeelden in een psychisch nooit eindigende strijd,
dan is ultieme slaap een optie, de dood niet het ergste,
je verzet je even niet en glijdt weg in een wak van de tijd.

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 16 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 732

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)