Netgedichten

netgedicht (nr. 35.585):

Eeuwige winters met gevroren vleugels

Verloren gezichten
waarvan de uitdrukking is
als uit steen gehouwen

als de beeltenissen die
het leven al voorbij zijn
en nimmer terugkeren

Zo koud steekt het woord op
ontsproten aan eeuwige winters
met gevroren vleugels

Ontleend aan ledig begrip
en verstoten emoties
die meer doen vermoeden
dan jij me zeggen wil

De pijn zit wortelend
in iedere twijg

Ik vraag je of jij je verzwegen leed
bewaart in geknakte bloemknoppen

Jouw zwijgen onthult
een marmeren antwoord...

en ogen spreken onverklaarbaar zuiver

Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/

Schrijver: Irmlinda de Vries, 22 oktober 2010

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: verdriet

eeuwige

winters

3.0 met 8 stemmen

324

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: pama
Datum:: 23 oktober 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; Prachtige beeldvorming in een mooi opgebouwd gedicht.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 23 oktober 2010
Email:: kerima.ellouisegmail.com; Prachtig in beeld gegoten!

Naam:: julius dreyfsandt zu schlamm
Datum:: 23 oktober 2010; Waarom men de pijn verzwijgt, kent vele oorzaken. Hier laat je deze vraag goed voelen.

Naam:: pelgrim
Datum:: 23 oktober 2010; Mooi, mooi!

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 23 oktober 2010; Diep, zo mooi ook!

Naam:: Thomas
Datum:: 22 oktober 2010; De pijn zit wortelend in iedere twijg, heel mooie maar heftige beeldspraak

Geef je reactie op deze inzending: