Dichte mist
Als de rode vogels donderen
en het licht slaat op het dak
Spiegelt het landschap zacht grijsgeel
waar de weiden scherp worden afgebeeld
in de zilveren flitsen van het onweer.
Verwateren zij het leven van nu
spoelen hen weg of doen verzuipen
Het onbezonnen mooie als eens een stralend kind
met een zak vol kleuren en ogen vol vertrouwen
die de wereld om haar heen deed kneden van klei
Dan volgen doffe fletse knallen en koper gefluit
die dompig gaten slaan in het zelfde gestrekte veld
Waar het spoelwater stopt en de rook langzaam verdwijnt
verder niets meer achter laat dan wat dichte mist
en verbergt wat nooit aan ons wordt verteld
Geplaatst in de categorie: moraal