Netgedichten

netgedicht (nr. 35.799):

herfstweefsels

overal verschenen lichte huizen; vol van zon
een overvloed aan witte draden spon
hun sprookje in de bomen

hoe dood toch schoonheid weeft
in weergaloze rondingen, doorschoten met die pijn
om wat verloren lijkt

als dan herfst in volle kleuren prijkt
verliest die glans de euforie
van immer jong en levend zijn: de evenknie
van lente

sluimert
in dat koude hart

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 4 november 2010

acm.visser

quicknet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

herfst

4.0 met 6 stemmen

255

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 5 november 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; Als stille woorden,ontroerend mooi.

Naam:: H.H.
Datum:: 4 november 2010; prachtig herfstspel.

Naam:: pama
Datum:: 4 november 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; Mooi geschreven herfstweb waarin de oude kleuren worden opgevangen, heel mooi Anja.

Naam:: pelgrim
Datum:: 4 november 2010; hoewel `k de rode draad van metaforen niet kan volgen in dit gedicht, leest het toch als een warme streling op een koude huid, door de zacht fijne energie die er van uitgaat.......

Naam:: Astridv
Datum:: 4 november 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Prachtig, deze woorden, geweven rond de schoonheid van de herfst. Weemoed om het afscheid van wat verloren lijkt.

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 4 november 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; als stille woorden,gevoelig mooi.

Geef je reactie op deze inzending: