inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.864):

Zoals licht leegte vult

Zo vertoeven ze op mijn erf
solitair in droog gevallen dalen
als geschonden schuiten op de werf
altijd zwijgend met duizenden verhalen

Ze leven in zanderig lichten
in eindeloos oplichtend zand
dwars door alle godsgerichten
nemen ze passanten aan de hand

Als het uitbundige en jubelend licht
loom en lui de schemer schept
wacht ik met mijn ogen dicht
tot wens en waan zijn weggeëbd.

Schrijver: Kees Keizer, 7 november 2010


Geplaatst in de categorie: natuur

2.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 405

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
ingridvoerman
Datum:
8 november 2010
Email:
steveniingridhotmail.com
mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)