Zoals licht leegte vult
Zo vertoeven ze op mijn erf
solitair in droog gevallen dalen
als geschonden schuiten op de werf
altijd zwijgend met duizenden verhalen
Ze leven in zanderig lichten
in eindeloos oplichtend zand
dwars door alle godsgerichten
nemen ze passanten aan de hand
Als het uitbundige en jubelend licht
loom en lui de schemer schept
wacht ik met mijn ogen dicht
tot wens en waan zijn weggeëbd.
Geplaatst in de categorie: natuur