Nostalgie brengt mij huiswaarts

Een gapend gat
is als de wond waar ik
Omheen dans

Een afgrond waar
mijn hand de hemel
niet plukken kan

Waar dorre bloemen
mijn vermoeide aangezicht
ontsieren

en de echo
van lieflijke klanken
wegsterft

Ik vind ogentroost
klimmend tegen blinde
muren

in vale herinneringen
aan een zacht bemoste
bedding

waar ik mij te ruste leg
als de zon zich verduistert

en de zee zich hoog
optilt aan de horizon

Dan drijf ik huiswaarts
naar de kim van mijn dromen

waarin de pijn zich
geruisloos oplost
in een glooiend dal van bloemenpracht

waar genezing mij wacht,
gul en geduldig

Biografie van deze schrijver

nostalgie huiswaarts genezing

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 355