Netgedichten

netgedicht (nr. 35.919):

ontwaken

toen een roodborst riep dat het morgen was
verdween de vage kleur van dromen

mijn hart barstte haast,
door overgaan vol nieuwe adem
in gestrekte ledematen kwam dit lijf op gang

goedemorgen wereld
je bent ingeluid door hoop, gezongen
door de zuiverheid van dauw, op oude nacht

ik vertrek nu naar de dag -en wacht
tot aan de stille overdracht van onschuld
op eikenhout dat jarenlang

de mijne heeft verdrongen