Netgedichten

netgedicht (nr. 36.001):

ik spreek tot het labyrint

wat gebeurt er, wat blijft me over
als de vanzelfsprekendheid van leugens
naar buiten rolt

als er niet meer gezongen wordt
en dat besef mij naar binnen lokt
om een eigen dood te sterven

is er nog een grotere stilte
dan de waarheid

wanneer de betekenis van leegte
een stem krijgt

druppel bij druppel
opengesperd
geërfd

in een navelstrengverhaal

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 16 november 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

ik spreek tot het la

3.0 met 16 stemmen

305

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Pama
Datum:: 17 november 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; We kunnen blijven staren naar de dag van gisteren,
en handelen vanuit een nieuwe waarheid, waaruit we kunnen begrijpen.Heel mooi.

Naam:: LadyLove
Datum:: 17 november 2010
Email:: ladylove40gmail.com; Oei, erg mooi gedicht over levensvragen. Met plezier gelezen.

Naam:: pelgrim
Datum:: 16 november 2010; Het loslaten, het accepteren, de overgave het doorbreken van een steeds terugkerend verhaaltje -hoelang zul je blijven hangen..? Mooi intens herkenbaar geschreven.

Geef je reactie op deze inzending: