Netgedichten

netgedicht (nr. 36.500):

Unieke vrouw

( voor Myriam Bruyn )

Ik mis je nu al nu ik weet
dat je voorgoed naar Italië
gaat, ergens bij Turijn, je
kunt mijn tranen niet zien,
maar ze zijn er wel, heel
gek, daar we elkaar maar
één keer stevig omarmd hebben,
toch kan ik dieper schouwen,
weet je, ziener die ik ben.

Je gaat andere wegen, maar ik
had een huwelijk met jou best
aangedurfd of whatever, maar
nu verlaat je dus het te saaie
Gouda voor jou, zie ik je dus
nooit meer vreugdevol kunstzinnig
bezig zijn, liefste, de zomers
hier zullen winters zijn zonder
jouw liefdevolle glimlachen,

Je zult nooit meer op markten
staan met je kleurrijke, warme
Erasmusmutsen, weet je nog hoe
ik je ooit heb gepromoot, weet
je dan niet dat ik meer van je
houdt dan jij wreed achterlaat?

Ik hoop dat die Italianen en
wie dan ook je snel de keel
uithangen, sorry, sorry, sorry

maar ik ga je terugbidden!