ik wil je aaien
heb je moed nodig, vraag ik me af
om ademhalend in een witte wereld
te staan
jezelf in de berm neer te leggen
terwijl elke gedachte waarvan de draad
verloren is, kraakt
alsof diepte verschuift
en ik klank en licht ontverf, onherstelbaar
met stijve tong
een roodborstje dringt
in mijn hoofd, schrikt
zoals ik
hij is mijn angst voor
en vliegt weg
onder de wind
vind ik nog een veer
waarop de tijd vergleden is
er is geen tegenlicht
wanneer ik mezelf wil ruilen
Geplaatst in de categorie: psychologie