Leeggezogen
Een ruime tijd geleden was je zo sprankelend
en kwam je glimlach van binnenuit, nu loop je
als een gewond hert en laat je bloedende
sporen na. Omdat ik zielsveel van je houd
volg ik die rode plekken in de sneeuw
en leiden ze mij naar een toverpaleis
waar jij als in een onderaardse
schuilplaats uit de oorlog
je kwetsbare schoonheid
tentoonspreid.
Toen ik je omhelsde voelde ik hoe je dierbare
lichaam geheel ontspannen uit elkaar viel van
lange tijd op je tenen lopen en oneerlijke
bejegeningen, ik streelde je stoere rug,
wilde wel veel verder gaan, maar voelde dat
als ongepast, immers, je was zo verdrietig
en verdriet heeft niets met erotiek te maken,
vooral voelde ik je leegte, dat je leeggelopen
was als een oceaan van liefde, die wreedheid
probeer ik nu tot moes te hakken,
je slaphangende engelenvleugels
weer op te richten. Je vullen
met mijn sjamanenliefde.
Geplaatst in de categorie: liefde