inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.572):

Leeggezogen

Een ruime tijd geleden was je zo sprankelend
en kwam je glimlach van binnenuit, nu loop je
als een gewond hert en laat je bloedende
sporen na. Omdat ik zielsveel van je houd
volg ik die rode plekken in de sneeuw
en leiden ze mij naar een toverpaleis
waar jij als in een onderaardse
schuilplaats uit de oorlog
je kwetsbare schoonheid
tentoonspreid.

Toen ik je omhelsde voelde ik hoe je dierbare
lichaam geheel ontspannen uit elkaar viel van
lange tijd op je tenen lopen en oneerlijke
bejegeningen, ik streelde je stoere rug,
wilde wel veel verder gaan, maar voelde dat
als ongepast, immers, je was zo verdrietig
en verdriet heeft niets met erotiek te maken,

vooral voelde ik je leegte, dat je leeggelopen
was als een oceaan van liefde, die wreedheid

probeer ik nu tot moes te hakken,
je slaphangende engelenvleugels
weer op te richten. Je vullen

met mijn sjamanenliefde.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 december 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 122

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Katty
Datum:
21 februari 2011
Email:
katty.wijnspandora.be
In een liefdevolle kracht aanwezig zijn is voor de andere zijn /haar tijd geven om te helen en een eigen proces daarin te volgen...Ook dat is graag zien, ook dat is belangeloos lief hebben...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)