Het vrolijke toverkind

Een kinderhandje strekt zich uit
over de bruinrode aarde

Het streelt de bloemen
en het gras

Stil en verlegen
vertrouwt het kleine meisje
mij haar geheim toe

als ik de wereld met moeite
tegemoet treed
de goden vrezend
uit angst voor het grote niets

Zij spreekt met guitige oogopslag
de tover uit

over sterren die -niet bang
Voor het donkere hemelgewelf-
immer stralen,

zonneklaar

wijzend naar het hart
van het universum
en naar het kind in mij

Zij omhelst het leven
eeuwig trouw aan zichzelf

Zij strooit woordjes als
madeliefjes

Zij leeft in de tuin
der poëzie

Biografie van deze schrijver

vrolijk toverkind universum

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 620