de som van vragen
zal ik mezelf weer verbergen
gedachten
die vastlopen
in het harde van je lippen
wanneer mijn kus blijft
om niets
moet ik dan de pijn
op vragen kleven, niets meer
geven aan de waarheid, het wachten op
en nog eens opnieuw
als dat niet wordt gevoeld
of zal ik verder blijven dromen
zoals een maan in volle dracht
wanneer jij
uit steeds meer ramen
mij in iedere naam vergeet
zal je me ooit verstaan
het afgeknotte en de steile heuvels
waarrond papieren vogels
de bladeren ophopen
nog donkerder dan
de wolken
aan de grond
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 7 januari 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie
lommer samenvoegen. Mooi passend gedicht bij de beelden Kerima.
zo mooi als jij daar woorden aan kunt geven.....