Paradiso
daar stond ik dan
onder gebrandschilderde kleuren klein te zijn
rond groter voelen, met het waanidee
dat God
zijn tempels reeds verloren had
wat ging er anders mee
mijn iele stem zocht zacht verloren noemers
volgens hooggeacht publiek- en de muziek
vertrok geen spier
ze vloeide door de aders van een glimlach
en kon nu verlegen zeggen
ik was hier
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 18 januari 2011
Geplaatst in de categorie: emoties