Als de nacht weer knaagt
Dan breekt het kleine lichaam los
alles van de dag scheurt open
in gegil van ja en nee
rook onthult het angstsyndroom
dat telkens slaapt en wakker wordt
door steeds hetzelfde beeld
dat stampend in het hoofd
ontploft en puinhoop achterlaat
in overspannen geest zonder eigen wil
verlamd door flitsen van herinnering
die zich oogverblindend openbaren
in een nieuwe nacht
zwarte bange kinderogen rollen
schoorvoetend naar de hoop die
liefde, rust en vrede brengt
littekens blijven zichtbaar
samen met de oorlogsstank
die overal misdadig loert.
Zie ook: http://fly.to/laurens.nl
Schrijver: Laurens Windig
Inzender: l.windig@chello.nl, 27 januari 2011
Geplaatst in de categorie: kinderen