In de tuin der overwoekering

Voor R.

Ogen struikelen over gebroken glas
over versleten regels die ooit in onmin
het daglicht zagen

Mijn handen vouwen je beeltenis samen
Met betraande ogen kijk ik
richting de overwoekerde tuin
waarin de boom een tak breekt

Het regent vragen in late uurtjes
er wordt druk gespeculeerd
vanuit te strakke keurslijven

In een terugtrekkende beweging
sluit ik de deur naar het gemis
en werp mijn blik nogmaals naar buiten

De gebroken tak wordt door een merel
zorgvuldig in zijn nest gelegd
zoals ik destijds je woorden heb gezocht

Nu worden ze begraven,
in onbegaanbare spelonken
ondergebracht

en niemand die erom maalt...
behalve die ene die al die tijd
naast je stond

Intussen verlang ik weer naar huis, ren naar buiten
waar de merel zijn liefdeslied zingt
uitbundig

alsof dit alles nooit is gebeurd...

Biografie van deze schrijver

tuin der overwoekering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 607