De vruchten van archaïsche gestalten
In deze nacht
daalt het licht lenig uit een slanke maan
Behulpzaam smelt zij op mijn lichaam
in een golf van zeldzaamheid
In dit donkere uur
kleur ik opnieuw de woorden in,
smeed ik hun gestalten archaïsch,
eindeloos
In verlatenheid opgenomen
boort angst een illuster fluisteren
van fragiele lichtdeeltjes
in een te kleine ruimte
Aan mijn huid kleeft een zuiverder kleed
dan mijn geweten mij wil aanmeten
En waar ik mijn blik op werp
schep ik nieuwe werelden
uit zilverstof
Toch beklijft een stukje onbalans
in deze dans om de hete brei
en waar ik mij mee verzoenen kan
laten littekens los als vallende bladeren
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 31 januari 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie