Snaveltje toe!

Soms, na weer zo'n dag vol woordgeploeter,
erwtensoep die te koud genuttigd wordt,
kipfilet die ik deels rauw naar binnen werk,
yoghurt met schimmelplekken toch, hé bah,
maar echt, mijn maag knort niet voor nix,
stop er wat in, het geeft niet wat, desnoods
de befaamde bloemenbollen uit de oorlog,
die men in wekflessen als relikwieën bewaart.

Ik verlang als iedere eenzame man aan het eind
van een moeizaam doorgeworstelde avond ook het
liefste een tedere vrouw nabij, die samen nog
even met je doucht en dan lekker samen onder de
wol, knuffelen tot de vroege ochtend, elkaar
lieve woorden schenkend en blij wakker worden.

Ik zie de laatste nachten steeds vaker die uil
terug van Fabeltjeskrant, doemt op uit mijn trage
geheugen, steekt zijn valse snavel in mijn hart
en krijst wreed: Snaveltje toe!

Snaveltje toe!

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 90