weggevlogen
ik had je op mijn hand gelegd
probeerde toch die warmte even
maar jouw kleine leven–
kwam er niet voor terug
ik weet nog hoe je wandelde
je vleugels strekte en heel zacht die
ruisgeluidjes maakte
langs de vezels van de mat
in vierkant licht uit koude deuren
liep je enigszins verdwaasd en bracht
wat lente in mijn hart
maar nu je zomaar boven bent bedenk ik
dat
ik dat niet had verwacht
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 4 februari 2011
quicknet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: afscheid
dood 3.0 met 7 stemmen 
461
461
Geef je reactie op deze inzending:
Ik had dit gedicht herkend als van jou!
Dit maal niet zozeer door de vorm dan wel door de inhoud.
Het is mooi geschreven.
De 'je' in het gedicht is je kindje.
Maar bij het herlezen en een blik op de foto,
merk ik dat het evengoed de vlinder is.
Sterk vind ik: 'vierkant licht uit koude deuren' en 'nu je zomaar boven bent'.
Misschien begin ik, door toedoen van jouw gedichten, ook wel een keertje te schrijven over dat grootste verlies.
Sydhart, (in mij in een vorig leven)