inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.861):

Als de dagen lengen

langzaam trekt het zwart
zo lang bevlekt geweest
met uitgedroogd vocht

weg uit de verdichte nacht;
woud van een wederkerend
en wezenloos gedrocht

traag slinkt in eigen taal
het vlies dat de dood bedekt

terwijl vanuit de herinnering
schuchter over het licht
van morgen wordt verteld

de geest is wederom
met leegte opgerekt

in deze alom verdeelde schaduw
en als de natuur dat eist
wordt het eigen ademen gekweld

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 3 maart 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

3.7 met 17 stemmen aantal keer bekeken 275

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
6 maart 2011
Email:
voorjaarsvlinderhotmail.com
licht danst over het lover
een vernieuwde gloed
ontluikt het schaduwraam

Wat een prachtig gedicht.
Naam:
victor
Datum:
5 maart 2011
het "leest" me te moeilijk, te veel oude woorden zoals "wederom" en zo...
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
5 maart 2011
Email:
maryama37hotmail.com
Uit de verdichtte nacht heeft de geest iets moois gebaard!
Naam:
nonna
Datum:
4 maart 2011
Het licht regelt ons dag en nachtritme.
Krijgen we te weinig (zon) licht kunnen we last hebben van `winterblues`
Bij het lengen van de dagen, gaat dit gelukkig langzaam over....
Als chocolade niet wil helpen Hans (seritonine)
heb ik nog wel een heerlijk brouwsel van Sint-Janskruit;)
Mooi verwoord!
Naam:
pama
Datum:
4 maart 2011
Email:
pebmartenskpnmail.nl
De nacht bedwelmt, vertakt zich naar het morgenlicht en lange schaduw, waar Eros aan deze oever als minstreel, aan de gene zijde een mythische held, die zijn veroveringen telt. Mooi geschreven Hans.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)