inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.060):

het eindigt niet

twee kraaien
in een nog kale boom

het schemerlicht valt uiteen,
rolt een nieuw gevoel uit voorjaarsverte, de wenk
is zichtbaar

ze kijkt
en weet zich eenzaam

wacht tot wind
haar adem verdeelt en golven achterlaat
in het zand dat er ligt

blijf staan, zegt ze

het verleden vindt houvast
tussen de jaren, intiem
wanneer een ster zich bevrijdt

ze wisselt van gedaante

Schrijver: kerima ellouise, 16 maart 2011


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 347

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
17 maart 2011
Email:
voorjaarsvlinderhotmail.com
In ieder einde schuilt een nieuw begin.
( zo las ik het )
Naam:
AstridV
Datum:
17 maart 2011
Email:
astridvoermanhotmail.com
Woorden, die iets van oneindigheid oproepen .Als een stille wenk , een terugkeer die ontrolt uit voorjaarsverten, heel mooi!
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 maart 2011
Wat sterk die laatste twee zinnen!
Hoe zielsdiep willen we de dichtkunst nog hebben, gewaardeerde dichteres, mag ik een bewonderend riddertje in je rijke koninkrijk zijn?
Zie eens wat je oproept met zo weinig taal!
Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
16 maart 2011
Email:
irmart140xs4all.nl
Zoals de adem de golven verdeelt, wordt het verleden van het heden gescheiden om een nieuwe gedaante te krijgen. Heel mooi gedicht!
Naam:
wieterd
Datum:
16 maart 2011
Email:
wietewuitenskynet.be
schemerlingen van heden en verleden. tussen twee mensen die elk hun leven leiden/lijden. rijkelijk uitgebeeld.
Naam:
amanda malinka
Datum:
16 maart 2011
Email:
amandamalinkalycos.com
De zandloper in de mens dacht ik...Met de tijd heen en weer...terug verder stilstaan en...etc..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)