het eindigt niet
twee kraaien
in een nog kale boom
het schemerlicht valt uiteen,
rolt een nieuw gevoel uit voorjaarsverte, de wenk
is zichtbaar
ze kijkt
en weet zich eenzaam
wacht tot wind
haar adem verdeelt en golven achterlaat
in het zand dat er ligt
blijf staan, zegt ze
het verleden vindt houvast
tussen de jaren, intiem
wanneer een ster zich bevrijdt
ze wisselt van gedaante
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
( zo las ik het )
Hoe zielsdiep willen we de dichtkunst nog hebben, gewaardeerde dichteres, mag ik een bewonderend riddertje in je rijke koninkrijk zijn?
Zie eens wat je oproept met zo weinig taal!