Netgedichten

netgedicht (nr. 38.202):

het afgrijzen van het bestaan

ik lees de rode loper
in het gebaar waarmee je schrijft
me schraagt in mijn stiel
die me nagenoeg laat strompelen
over het glad gestreken beton

‘k ben niet zo behoeftig
en bedreven of zeg maar gedreven
in het feit dat ik met dubbele woorden spreek
en telkens vergeet te zwijgen als
het woordenboek meer dood dan bladzijdes draagt

ik zie de zomer al in het zwart

wat zwart? .. het zwart van de oneven getallen
die wanneer ik ze vermenigvuldig ik uitkom
in weer een te koude winter – vreemd, de lente
likt mijn voeten en de zon heeft me al verblind

Schrijver: elze, 23 maart 2011

lia_elze

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

depressie

zwartgallig

3.0 met 4 stemmen

133

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: sydhart
Datum:: 26 maart 2011
Email:: veb.verstraetebarttelenet.be; Waauw,
knap gedicht,
ik hou van de zwaarmoedigheid waarmee je dit schrijft,
zwarte gedichten zijn aantrekkelijk.
En een overheerlijke slotregel maakt het geheel nog sterker.

Naam:: Henk Knibbeler
Datum:: 24 maart 2011
Email:: kers.verzengmail.com; hoe zwaar soms de dingen in het leven zijn Elze, kijk omhoog naar het licht en zoals je het hier neerzet kijk je even teveel naar beneden, dat lijf schrijft nog veel mooie gedichten!

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 23 maart 2011; De natuur loopt niet synchroon met onze emoties, wat oppervlakkigen ons ook dweilerig insmeren. Niets mis met jou, noch mij.

Geef je reactie op deze inzending: