Als meren van verdriet
Je handpalm zacht gevederd
verlangt het broze licht
te schrijven in de stilte
tot een strelend gedicht
De naaktheid van je woorden
ontsnappend aan de nacht
waarin de droom verloren
naar zilversterren lacht
Jouw letters dansen sierlijk
de wereld aan elkaar
verstrengeld in een warmte
van innigheid waarnaar
jouw ogen mij doen tranen
als meren van verdriet
maar in het slanke maanlicht
herschept de treurnis niet...
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 27 maart 2011
Geplaatst in de categorie: psychologie
Schitterend!