levensvragen
we blijven staan
soms duurt het jaren eer we spreken
in driekwart shag of een eigen taal
rookpluimen stijgen, zij wil het zo
en tilt de maan op, ik zie haar
oogopslag in het water
schipbreukelingen herstellen schepen, toch ?
zwarte krullen maken kringetjes
en hij, nabij Zeus, legt zijn arm rondom
ons en het licht
ik verwonder me om zijn lippen
hij houdt niet van tuinieren, glimlacht hij
maar spelt de zilvergrijze lente in meer dan één synoniem
voor een lieve dame
‘ik hou van mij’, zegt ze, viooltjes tokkelen
in haar stem, voelen het leven wanneer een oase
ademt, mijn hart voegt zich erbij
een sprookjesmaker leunt
en slingert schilderachtige nabijheid
naar zijn maanvrouw, bouwt er paddenstoelen
met gekke hoedjes, beschermt haar tegen de regen
de zon opent;
een bankje tekent Afrika met kralenkrijt
wanneer kleuren uit de zee rollen
rijkdom is zoveel meer dan een enkele golf, toch ?
ze verwelkomt mij
ik loop achterwaarts, terug naar het begin
* Branoul, Den Haag
literair theater
27 maart 2011,
"we are family"
Geplaatst in de categorie: literatuur
zin ,hoe je achterwaarts terugloopt....naar het begin,zoals altijd, graag gelezen!
Na de laatste regel schrijf ik vlot mijn jongste gedicht 'Veerkracht' voor dit podium.
Als drenkeling heb ik door dit gedicht mijn scheepje weer vlot getrokken.
Overnachten in een ademende oase heb ik immer verlangd.
Dank voor de poëtische gastvrijheid en stimulans.
Zoekt en in woorden lente vindt.
Zijn de uitgevers blind of lui of stupide?