Watervogel

Zo rond het middaguur
trof ik haar in de open hand
van de vroege lente

Rust samen met mij
in de glans van mijn ogen
in de tint van mijn flanken

Ik glimlach en streel
in gedachten haar zetel
tussen de twijgen

We wachten samen op het
openbarsten van de knoppen
en het ruisen van de zee

Ik ken de woeste golven niet
zo hoor ik haar denken
terwijl ik op de verrukking meedein.

Biografie van deze schrijver

lente vogel ontmoeting

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 127